Jaka jest historia betonowego bloku

Jeśli rzecz jest stara, słowo jest aktualne. Jest to przodek greckiego betonu, zwanego amplektonem, oraz betonu rzymskiego zbudowanego z kaementy lub połamanych kamieni. Słowo beton pojawia się spod pióra poety Benoît de Sainte-Maure około 1165-1170. W 1729 roku inżynier Belidor, który opowiadał się za jego wykorzystaniem jako fundamentu, mówił tylko o zaprawie kamiennej, ale architekt d'Avaler podał tę definicję w 1755 roku: „beton, rodzaj zaprawy, którą wrzuca się w fundamenty , i który niezwykle twardnieje ”. Jak widać, często mylono słowa „beton” i „zaprawa”. Przypominamy, że beton składa się ze żwiru, piasku, cementu i wody i zaprawy murarskiej, piasku, cementu i / lub wapna i wody.

Produkcja bloku betonowego

Produkcja odbywa się w zasadzie bardzo stary system rzemiosła kształtek z gruntów mniej lub więcej gliny uzyskiwania regularnych materiału budowlanego.

Suszone na słońcu odlewy zbudowały wiele domów w Afryce i innych miejscach.

W przypadku bloku betonowego użytym materiałem nie jest glina, ale rygorystycznie skalibrowany beton w celu uzyskania różnych modeli, kształtów i wymiarów odpowiednich do określonych zastosowań. Z biegiem czasu produkcja tego rodzaju materiałów korzystała z postępu w uprzemysłowieniu.

Od produkcji ręcznej do maszynowej

Pierwsze dowody fotograficzne pokazują ręczną produkcję bloków poprzez wybijanie betonu w metalowej formie , co można zobaczyć pod koniec XIX wieku .

Bloki , prawdopodobnie wyłącznie lite , są już produkowane przez natychmiastowe rozformowanie na zewnątrz. Dlatego przechowywanie wymaga znacznej przestrzeni.

Maszyny z pierwszej ręki pojawiają się w okolicach pierwszej wojny światowej . Są pochodzenia włoskiego i amerykańskiego .

Produkcja może zostać zapewnione, w niektórych krajach, bezpośrednio na miejscu budowy robót (w Anglii, na przykład), co nie powinno uprościć problemy szczególnie w zimie!

Te pierwsze fabryki następnie pojawiają się w celu rozwiązania problemu składowania. We Francji ręczna maszyna „Unique N ° 1” (zdjęcie) zdobyła nagrodę na Międzynarodowych Targach w Lyonie w 1919 roku . Zapowiedziana tempo produkcji wynosi około 250 bloków na ośmiogodzinne zmiany .

Nowa generacja maszyn

W latach czterdziestych XX wieku pojawiła się nowa generacja maszyn mobilnych, zwanych warstwami , których zasadą jest odformowanie bloku (ów) na ziemi , a następnie przesunięcie o kilka metrów w celu odformowania kolejnych . Ta metoda wytwarzania za pomocą wibracji i ściskania ma zasadniczą zaletę polegającą na ograniczeniu w jak największym stopniu obchodzenia się ze świeżymi blokami, a tym samym ryzyka uszkodzenia.

W prasach automatycznych pojawiają się w krajach uprzemysłowionych w latach 60-tych . Silnik obecnie ustalone , i świeżo wyjęty z formy bloki na deskach (drewno lub stal) są transportowane w stwardnieniu komórek , gdzie pozostają one około 24 godzin przed paletyzacji. Fabryki stosują obecnie tę zasadę produkcji w ulepszonych i zoptymalizowanych wersjach.

Automatyzacja dzisiaj

W ciągu ostatnich trzydziestu lat nastąpiła więc całkowita automatyzacja produkcji , od sterowania węzłem betoniarskim po paletyzację łącznie z maszyną i jej wyposażeniem, obsługę płyt i produktów utwardzonych. Bezpieczeństwo i konserwacja zostały znacznie poprawione.

Dla porównania, to między wojen , 2 minut do bloku , a mniej niż 2 sekundy wystarczają już .